Dziś przyjrzymy się temu jak wygląda kwestia oprogramowania w systemach komputerowych. Zacząć należałoby od stworzenia definicji. Otóż komputery składają się zasadniczo z dwóch warstw: fizycznej oraz wirtualnej. Fizyczna to wszystkie podzespoły, jakie wymagane są do pracy maszyny. Natomiast warstwa wirtualna oznacza środowisko, które powstaje dzięki poprawnemu funkcjonowaniu warstwy fizycznej. W warstwie wirtualnej możemy uruchamiać właśnie oprogramowanie – twierdzą specjaliści z Softwarehouse Codefia. Jeżeli definicja wydaje się zawiła, to spróbujemy ją jeszcze bardziej uprościć.
Komputer sam w sobie jest tylko zbiorem elementów elektronicznych, połączonych w całość. Sam w sobie nie jest w stanie pracować i wykonywać jakichkolwiek operacji. Konieczne jest jego zaprogramowanie tak, by „wiedział co robić”. Aby go zaprogramować, trzeba stworzyć właśnie to, co zwiemy oprogramowaniem. Jest ono wgrywane na dysk twardy, do pamięci czy też w inne miejsca. Korzystając z niego, procesor komputera wie jakie instrukcje ma wykonywać i dzięki temu komputer może się nam przysłużyć.
Nie jest powiedziane, że warstwy fizyczne i wirtualne komputera muszą znajdować się na jednej maszynie. Na przykład w przypadku stron www, które codziennie przeglądamy, część kodu programowego uruchamiana jest na serwerze, a część pobierana przez nasz komputer i uruchamiana lokalnie. Dzięki temu strona przyjmuje odpowiedni kształt i format, kolory, wyświetlany jest tekst i obrazki w odpowiednich miejscach. Jak widać środowisko wirtualne, w którym działa oprogramowanie, możemy postrzegać jako całą wirtualną przestrzeń, która rozciąga się pomiędzy wszystkimi komputerami połączonymi razem, na przykład za pomocą sieci Internet.
